Moordziak MG - 2

Moordziak

Tyrek:
Budzisz się. Nic nei widzisz, bo jest ciemno jak cholera. Rejestrujesz tylko, że leżysz na jakimś zimnym, gładkim blacie, przywiązany do biego 9chyba magnetycznie).
Słyszysz tylko rozmowę swoich towarzyszy:
- Leżymy na jakiejś sali operacyjnej! - wrzasnął jeden z nich. Ciekawe jak to zobaczył? W tych ciemnościach...
- Nie mogę się ruszyć... nie czuję rąk... - powiedział drugi.

Smocza:
Facet patrzy na ciebie nieprzytomnie: -Czy ja cię znam?

Fanael:
Co zamawiasz?

Smocza

- Ech... to ja, Neizis. Dziewczyna, której dałeś ten neseser. - pokazałam mu walizkę.- Dałeś mi zadanie, wiesz?

Tyrek

- Jasna cholera... zaras z nas zrobią pewnie takie boty... (_^_') (Jaźń numer 1)

Moordziak

Tyrek:
W pomieszczeniu zapala się światło. Przez chwilę oślepia cię zupełnie, ale tylko na chwilę.
Teraz możesz się rozejrzeć. Faktycznie leżycie na sali operacyjnej. Na przeciwko ciebie wisi na krześle biały fartuch laboratoryjny pochlapany krwią z plakietką informującą o nazwisku właściciela "dr. Horacy Rafael Marlowe".
- O kurwa... - wydał z siebie zduzony okrzyk facet, którynie mógł ruszyć rękami. Zamiast rąk ma... stalowe protezy. Tylko, że te protezy wcale go nei słuchają i postanawiają udawać se martwe.
Dziki wrzask chłopaka, który widział, wybudza cię z szoku. Patrzysz w stronę, w którą wlepił oczy chłopak... prosto na wielki słoik, w którym w formalinie swobodnie unoszą się jego - wcześniejsze - oczęta. Zamiast nich ma teraz czarne, biomechaniczne kule.

Smocza:
- Nie pamiętam - rozbrajający uśmiech.

Smocza

- To może niech pan spojrzy na te karteczki? - podsunęłam i usiadłam sobie obok niego wzdychając.

Tyrek

- Mikolwiek jesteś! Wypuść mnie! Mojego mózgu nie da się zamarynować! Rozwali ci się na trzy czesci i żadna się ciebie nie posłucha! Wypuść mnie! Szamoczę się.

Moordziak

Smocza:
Facet pokręcił głową w zadumie i zerknął w karteczki. Potem uśmiechnął się zadowolony. - Eee... ale tu nie pisze, kim jesteś!

Tyrek:
W pomieszczeniu zapaliło się światło. Przec chwilę jesteś oślepiony, ale w dość krótkim czasie dochodzisz do siebie.
Drzwi otworzyły się przy akompaniamencie chóralnego "Aaaaaa!" obydwu chłopaków, a na progu stanęła drobna sylwetka w długiej do ziemi czarnej szacie z szerokimi rękawami i wysokim kołnierzem postawionym na sztorc.
Osoba westchnęła i powiedziała tylko: - Trza było szybciej się odezwać to i szybciej bym przyszedł. I spokojnie... nie mam zamiaru marynować żadnego mózgu! - Chłopak - bo osoba była płci męskiej - ściągnął z dłoni okrwawione białe rękawiczki i rozwiązał z twarzy białą maskę lekarską.

Tyrek

- A co masz zamiar mi zrobić? jak już na nich sobie poeksperymentowałeś?

Moordziak

- Nie eksperymentowałem na nich! - żachnął się chłopak. - Moje maleństwo jednemu wyrwało ręce a dugirmu wypaliło oczęta! Pomogłem im! - Teraz usiadł na krześle na przeciwko was. - A nie powinienem tego robić!... Uszkodziliście moje dzieło! - złapał się dłońmi za serce. - Ale to się naprawi... naprawi się... naprawi... - wymruczał do siebie.

Tyrek

- A możesz teraz tak łaskawie mnie uwolnić, co?

Moordziak

Chłopak uśmiechnął się kwaśno, odgarnął wiśniowe włosy i posmutniał nagle, mówiąc do siebie: - Wszystkich zamknęli, a ja byłem akurat po godzinach w labie, gdzie być mnie nie powinno, bo oszukałem system, żeby popracować troszkę dłużej nad pilnym projektem, a kiedy wyszedłem nikogo nie było... - pokręcił głową w przeczącym geście, a ty nie mogłeś zrozumieć o co mu chodzi. Naukowiec potrząsnął głową, znów się uśmiechnął i zapytał: - O czym to ja mówiłem?
Jakoś cię tak natchnęło, że chłopak - który notabene mimo zapadniętych policzków, chorbliwej bladości i wielkich cieni pod oczami, wydał ci się bardzo ładny - ma drobne problemy z rozróżnianiem przeszłości i teraźneijszości.

Tyrek

- To mnie wypuścisz? Ciekawe, gdzie sie zadział Marlowe. Bo ten tutaj mi na doktora trzech dziedzin nie wygląda...

Moordziak

Szkarłatne źrenice chłopaka rozszerzyły się w przestrachu: - Wypuścić?! Nie mogę! - wrzasnął zrywając się z krzesła. - Przepraszam was na moment. Mam pilną robotę na jutro, a jak jej nie skończe, to szef mi nogi poutrąca!! - najwyraźniej znów pomylił czasy.

Tyrek

- A ja mam zdychnąć z głodu? I może jeszcze sie w majtki posiusiać? Eee... ? Dodatkowo tu jest niewygodnie!

Moordziak

- Co ja to mówiłem? - chłopak rzucił pytanie retoryczne, westchnął i odgranął włosy z oczu. - Ekch... niech ci będzie... - wzruszył ramionami. - Ale ty pracujesz dla Paynna!