Sesyjeczka Śmocićki

Moordziak

Poszedłem za Alexandrem, czekając na rozwój wypadków.

Tyrek

A jak potem mnie znajdą to ubiją, tak?

Smocza

Moordryd:
- Co ci się stało dziewczynko? Co tu robisz?- zapytał i usiadł koło dziewczyny. Najwyraźniej nie zauważył, że jest Mechanistką.
- Zgubiłam się! - krzyknęła histerycznie.
Każdy inteligentn człowiek nie dałby się nabrać. Tymczasem Alex powiedział:
- Nie martw sie mała! Pomóc ci?

Tyrek:
- Ale kto powiedział, że oni zgadną, że to ty? Oni są na to za tępi. To chociaż daj mi jakiś laser, sam nas uwolnię i na ciebie nic nie będą mieć, bo są na to durni! - szepnął Vell podtrzymując Neizis, która nadal pluła krwią.

Tyrek

Wychodzę z pomieszczenia. Rufus!? Mamy jakiś laser? Chce wypalić wzorek na twarzy Vella!

Moordziak

"Ale jełop" - pomyślałem z niesmakiem.
Co miałem zrobić?
Pofatygowałem się koło Alexandra, kiwając głową przecząco.

Smocza

Tyrek:
Rufus burknął, że nie macie. Dał ci za to LIGHT BLUE TENTACLE GEAR.
- Tym se go pomęcz.

Moordryd:
Dziewczyna wyglądała na naprawdę przerażoną.
- Zepsuł mi się osprzęt psze pana... naprawi mi go pan? - wyciągnęła z kieszeni, coś co przypominało przerobionego zielonego pająka. Nigdy nie widziałeś czegoś takiego.
Za to za soba poczułeś otarcie czegos niewidzialnego. Wzdrygnałeś się.
Alex wziął od dziewczyny osprzęt i zapytał:
- Ale fajne! Skąd masz?
- Sama zrobiłam psze pana. - powiedziała uśmiechając się promiennie i naciskając guzik na swoim zegarku.

Moordziak

Wzdrygnąłem się i mimo woli, obserwując działania dziewczyny - odsunąłem się o parę kroków.

Tyrek

Mam osprzęt... Szepczę i pokazuję Vellowi urządzenie.

Smocza

Moordryd:
I dobrze zrobiłeś. Z osprzętu dziewczyny wystrzeliło kilkanaście macek, które boleśnie złapały Alexa zatykając mu nawet usta. Nie krzyknie. Macie go.
Naraz zwidzialnili się Hektor i Nisroch:
- Świetnie Teria! Genilalny osprzęt! - pochwalił Hektor i zasunął Alexandrowi kopa.
Dziewczyna uśmiechnęła się promiennie i po chwili skromnie zatrzepotała rzęsami.
Alex cały czas wierzgał.
- Jeszcze tylko Rufus... - mruknął Nisroch po chwili.

Tyrek:
- Hmm... nada się. Zostaw go, a ja sobie pokrzyczę. Powiedz, że przyczepiłeś go do ściany na tamten hak. Ma troche swojej energii... powinno wystarczyć. - mruknął Vell i posadził Neizis na podłodze.
Jak tylko wyszedłeś zaczął wrzeszczeć, jak jego to boli.
Rufus nawet nie zapytał. Dopiero po chwili zainteresował się:
- Czy ten osprzęt nie był zepsuty? - i po chwili usłyszaleś krzyk, który na pewno nie był udawany.

Moordziak

*zonk*
- Fajny osprzęt! - zdobyłem się jedynie na stwierdzenie, zżymany przez zazdrość. Udusiłbym tą dziewczynę!

Tyrek

A ja nie wiem... pójdę popatrzę jak cierpi! Wchodzę do pomieszczenia zobaczyć co się stało.

Smocza

Tyrek:
Osprzęt leży całkiem zniszczony, a obok niego siedzi Vell oddychając ciężko. Chyba nic mu się nie stało. Za to trzyma w ręce jakieś części.
Pokiwał głową dając znać, że wszystko okej.

Moordryd:
Nisroch rozejrzał się uważnie.
- Dobra, wiem, że nie mamy na to czasu, ale dobra. To jest Teria. - przedstawił ci dziewczynę. - A to Rosiel, brat Hektora.
Teria mruknęła do ciebie coś na powitanie i nagle zniewidzialniła się. Hektor i Nisroch usiedli sobie od czasu do czasu szturchając Alexa.

Moordziak

-Gdzie to podłe małe... plugawe... zdzirowate... polazło?!

Tyrek

Co robimy dalej?

Smocza

Moordryd:
- Nie mów tak o niej! - obruszył się Hektor. - To jest początkująca Mechanistka, ja i Nisroch opiekujemy się nią. Jest cholernie zdolna. Pobiegła uzyc jednego ze swoich prototypów na Rufusie.

Tyrek:
Zdaje ci się, że coś usłyszałeś. Rufus sobie siedzi i śmieje się z czegoś. Tylko nie wiadomo z czego. Po chwili jednak zauważyłeś, że trzyma rękę w powietrzu i chyba coś miażdży. Sekundę potem ujrzałeś jakąś niską dziewczynę ubraną jak mechanistkę, która wyrywała się mu krzycząc.