Sesyjka nr. 2

Moordziak

Myślę sobie, ze ta panna z SO to dopiero babochłop. No i co te głupie padalce sobie myślą?! że będą więzić Mechanistę?
Po moim trupie... hmpf...

Smocza

- Aua! Uważaj, co robisz bałwanie! - ryknełam do tego, kto mnie wrzucił do klatki. I nie uciekłam. Cholera. A teraz leżę związana jak baleron.
I odjechali stamtąd. A my też...
kurne! Mogłam posłuchać Vellego i się nie mieszać. Może by mnie nie złapali... kurne, ale ze mnie egoistka! Przecież ich by złapali mimo wszystko.

Tyrek

Jedziecie... jedziecie... jedziecie... Rosiel i Neizis zostali rozwiązani. nagle słyszycie nieprzyjemny gruchut i wszystkich was wbija w jedną z ścian klatki. Wtem wszystkich podrzuca do góry i lądującie potłuczeni. Zamek klatki uległ zniszczeniu. Vell wychodzi i zawodzącym głosem mówi: Jesteśmy na Loanie! Z góry słychać jedynie krzyki: Cholerna klatka! Musiała spaść! Siedzicie sobie na półce skalnej, z której jedyne wejście prowadzi na dół, do dużego kanionu. Loana jest niebezpiecznym miejscem i aby wydostać się stąd w miare nienarusszonym stanie, lepiej iśc powoli. Tylko, że wtedy zostaniecie tu sobie 2-3 dni.

Smocza

- Aua... moja noga... - jęknęłam. Mam nadzieję, że nic mi się nie stało. Bolało... wychodzę z klatki... ale tu wysoko... nie chcę tu zostawać. Boję się hydrag. Nawet nie wiedziałam, jak powiedziałam:
- Boję się... i jest mi zimno...

Moordziak

- Chyba dostanę zapaści... - ostrzegłem, zrywając sobie z jękiem tasmę.

Tyrek

Czyli jednak będziemy szaszłykami dla Hydrag... Andorowi wyraźnie nie spodobała się perspektywa bycia na Loanie. Za to Vell schodzi na dół. Musimy się stąd jakoś wydostać! Przecież nie będziemy siedzieć na tej półce!

Moordziak

- Dlaczego? Tutaj można w spokoju dostać histerii... - zupełnie ich nie rozumiem.

Smocza

Vell ma rację... ojejku... ale tu wysoko...
Schodzę za nim. Wolę iść w dół, nawet jeśli to wiąże się z ryzykiem sptkania hydrag, niż zostać z Rosielem w jednym miejscu dłużej niż minutę.

Tyrek

Andor idzie w slady Vella i Neizis. Rosiel zostaje sam na półce.

Moordziak

- No ej!!! Poczekalibyście... prosiaki!!! - niechętnie zaczynam iść za nimi. Ojej... niechcąco kopnąłem malutki - naprawdę malutki - kamyczek... i....

Tyrek

I będzie bum. Vell na całe szczęście jest już na ziemi, ale nad Neizis i Andorem roztacza się cień paru sporych kamulców, poruszonych przez Rosielowy kamyczek.

Smocza

- O niee! - krzyknęłam i w miarę możliwości - bolącej nogi- i skalnego podłoża zaczęłam zbiegać w dól. I zachaczyłam nogą o wystający kamień... i...

Moordziak

- Oooups.... - no i pierwszy raz w życiu się zarumieniłem. Super.

Tyrek

Moordryd:
Zdaje się, że grupa może teraz niezbyt mile cie przyjąć... i nadal siedzisz sam.

Smoczyca:
Andor poleeeeeeeeeeeeeeciał na ziemie uderzony kamieniem, ty z koli leżysz troche daelje od miejsca upadku samych głazów, jedynie tylko, że noga bardzo, ale to bardzo cię boli i chyba jest zwichnięta.

Moordziak

- Hy hy... i jak ja teraz zejdę? Hy hy... - niezręczne zakłopotanie.