Sesyjka nr. 2

Smocza

Aua... na szczęście żaden kamulec mnie nie walnął... ale za to noga mnie cholernie boli! Spojrzałam na półkę skalną. Jak dorwę Rosiela to go zabiję!
Tymczasem próbuję wstać. Wywaliłam się z powrotem przy głośnym okrzyku bólu.
- Chyba zwichnęłam nogę... aua... - mówię słabym głosem i nadal próbuję się podnieść.
- ROSIEL, zabiję cię idioto! - ryknęłam, chociaż nawet krzyk wydał się być bolesny dla mojej nogi. No ładnie...

Moordziak

- Jak?! Jak mnie zabijesz, jak masz kontuzję?!! Tyle dobrego z mojego kamyczka... - powiedziałem. - Hyhy... nie no... przepraszam. Wystarczy?!

Smocza

- Ale ty wiesz, jak to boli?! - krzyczę ze łzami w oczach.

Moordziak

- Nie. I całe szczęście.

Tyrek

Moordryd:
Andor daży cie nienawistnym spojrzeniem za potłuczone plecy. Vell jest na ciebie strasznie wkurzony. Czy ty jesteś głupi Rosiel!? Nie wiedziałeś, żer to się mogło tak skończyć. Co z ciebie za mechanista jak nie potraficz tego wydedukować! No to grupa chyba cie znielubiła.

Smoczyca:
Vell po tym jak nawrzeszczał na Rosiela podbiegł by ci pomóc. Kazał ci się oprzeć o ściane skalną i podszedł do jeszcze gorzej poszkodowanego Andora. ten leży na ziemi, a jego jedynymi ruchami jest mimika twarzy.

Smocza

Trzymam się kurczowo ściany. Przynajmniej stoję. Ale gdyby nie Vell to raczej nie byłoby to możliwe. O szlag. Krzyczę do tego idioty:
- Rosiel, a żebyś se obie nogi równocześnie połamał!

Moordziak

Zwiesiłem głowę. No i co ja mam teraz zrobić? - Ale to było neichcąco!!! Nie życzy się źle swoim bliżnim! - warczę do Neizis. No nic.. biorę wdech i staram się zejść, drepcąc po gruzie skalnym. Szczęście że jestem taki lekki.

Smocza

- Ale to przez ciebie ja i Andor jesteśmy ranni, bucu! - krzyknęłam i prawie puściłam się półki. Ale zachowałam rónowagę. Przysięgam, że kiedyś go zabiję... o ile sama dożyję, bo on gotów niechcący zamordować!

Tyrek

Moordryd:
Zejscie poszło gładko. Ale co teraz? Grupa nadal darzy cię nienawistnymi spojrzeniami. Szczególnie Andor.

Smoczyca:
Ale jak my wam opatrzymy te rany! Nie mamy nawet nic do picia! Do Vella chyba dotarło, że jesteście w słabej sytuacji i prędko trzeba coś wymyślić.

Moordziak

- Naprawdę nie chciałem... No dobra... chciałem, ale nie wtaki sposób. To wyszło przypadkiem. - Mina a'la ^^".

Smocza

- Ja chyba... ja chyba dam radę iść. Nie możemy tu zostać... - mówię słabo ignorując Rosiela. I zaczynam kuśtykać. I zaraz gruchnęłam na ziemię z okrzykiem tępego bólu.
- Dobra, chyba nie dam rady... pomoże mi ktoś? - mówię płaczliwie patrząc z mordem w oczach na Rosiela.

Moordziak

- Mogę cię dobić.

Smocza

- Ani się waż mnie dotknąć, ty... ty... ty imbecylu!!!

Moordziak

- No nie... teraz to przegiąłaś... "imbecylu"? "Imbecylu"?! Do geniusza?!

Smocza

- Jesteś imbecylem! Kto normalny wywołuje lawinę, i to celowo?!