Sesyjka nr. 2

Moordziak

- To nie było clelowo... Jakby było, to byś była już martwa...

Tyrek

Opieraj się ciągle o ścinę i idź na jednej nodze... a ty! Vell wycelował palcem w Rosiela Będziesz mi pomagał w nagrodę nieść Andora! A jak tego nie zrobisz to zostawimi cię samego! A jak pójdziesz za nami to zrobimy ci podobną krzywdę i wszystko się skończy happy endem.

Smocza

Nie mam siły się odezwać. Za to staram się znaleźć po kieszeniach, w miarę możliwości tabletki na uspokojenie. (znjadę, czy zgubiłamXDD?) No i robię to co kazał mi Vell. Jakoś idzie... niemrawo, ale idzie.

Moordziak

- Dobra. Zostawcie mnie samego. Znam skrót do Dolnego Miasta, ćwoki. Sami se radźcie. - I nie wiele myśląc poszedłem w swoją stornę. Sam. Oni niech se sami kuśtykają powoli. Ja będe szybciej. Pchi!

Tyrek

To sobie idź! Ale pragną zwrócić uwagę, że to ja mam tu jedyny działający sprzęt! I to on nas uratuje przed Hydragami, a nie ciebie! Vell wyckiąga dosyć niegustownego miejsca-bo spodni jakiś zegarek, który przopomina znikacz, ale jest kolczasty i wygląda bardziej ,,groźnie''. Zegnamy pana Rosiela!

Moordziak

- Taaaa.... postrasz se mnie. Najwyżej mnie zezrą. Nie przypsuzczam, żebyście po mnie płakali?- oddalam się coraz bardziej.

Smocza

Zaśmiałam się pod nosem.
- Tak, żegnam! Ale nie bój się hydrag, bo one się tobą nie najedzą, to nie zaatakują cię! - warknęłam ironicznie.

Tyrek

Moordryd:
I nie będziemy!

Smoczyca:
Andor powoli wstaje popierany przez Vella. Oboje musicie się zapierać ścianą. I w takim tępie ruszacie drogą, którą poszedł Rosiel.

Moordziak

- Zawsze moze mnie uratować Wybraniec Złotej Tandety, dązący Drogą Prawości i Złotego Kiczu. - mrucze pod nosem. Raczej już tego nie usłyszą.

Smocza

- Czemu idziemy tą drogą, co on? - pytam kuśtykając i trzymając się ściany.

Tyrek

Moordryd:
No to se idziesz. Narazie głucho i cicho. Nigdzie żadnych jaskiń więc to teren raczej nie-hydragowy.

Smoczyca:
Bo to na razie jedyna z możliwych dróg... poza tym on idzie szybciej więc się nie spotkamy

Smocza

- Aha... dobrze... mam nadzieję, że go nie spotkamy, bo jeśli będzie inaczej to rozkwaszę mu nos!

Moordziak

Ale nudaaaaaa... Kurde. Ale żeby tak wpaśc. Nuda. Nuda. Idę. Idę. Nuda. Nuda. Idę. idę. Tu nawet nie ma oc zym myśleć. Ambitnie, nie ma co.

Tyrek

Moordryd:
Zauważyłęś iż tym spacerkiem dosyć daleko doszłes. A teraz zaczynają się schodzi. Przed toma rozciąga się ogromnca ściana skalan i chyba tylko wspinając się na nią przejdziesz dalej.

Moordziak

Zacieram ręce i zastanawiam się jakby tu przejść? Kij w oko mojemu lękowi wysokości. Hmm... zaczepiam ręce na jakiejś odstajacej wypustce.