Sesyjka nr. 2

Tyrek

Moordryd:
Nie będziesz mnie tu oceniał, czy myślę czy nie, bo ja dobrze wiem, że nie pętaku. Dokąd?

Smoczyca:
Słyszysz bulgot. Z kontenera coś wyskoczyło i bulgocząc wskoczyło ci na twarz bijąc cię małymi łapkami. Nie możesz odróżnić w ciemności koloru tego czegoś, jednak nagle na twarz ląduje ci obślizgły niebieski jęzorek. Teraz już jesteś pewna, że to jedynie agresyna żółta traszka.

Smocza

Krzyknęłam i upadłam. Cholerna traszka. Uciekła (mam nadzieję, że na dobre) a ja mam oślinioną twarz i pokołtuniony kosmyk. Cholera!
Zbieram się z ziemi i idę do baru starając się jakoś doprowadzić do porządku.

Moordziak

- Yyyy... - zastanowiłem się przez chwilę, wydobywajać z odmętów pamieci adres. - To dobrze, ze pan zdaje sobie sprawę, że pan nei myśli. To się ceni.

Tyrek

Moordryd:
Nie marnuj mojego czasu tylko mów gdzie chcesz jechać!

Smoczyca:
Powracasz do knajpy. Na zewnątrz nikogo nie ma. Vell najprawdopodobniej jest w środku.

Moordziak

Wyjaśniłem, przerywając co chwila, zeby się zastanaowić czy to na pewno tam.

Smocza

Nie ma go przed knajpą... hmm... Rozkazałam smoczycy, żeby na mnie zaczekała i sama weszłam do knajpy. Mam kosmyk w ślinie tego małego gówna... jasna cholera... mam nadzieję, że nie wyglądam beznadziejnie.

Tyrek

Moordryd:
Niespodziewanie zostałeś uniesiony przez promień magnetyczny i wsadzony do małej kabinki. Taksówkarz bez słowa ruszył.

Smoczyca:
Rudą czuprynę zobaczyłaś jak od razu weszłaś do środka. Vell uradowany podniósł się i podbiergł do ciebie. Na przywitanie przyjacielsko cię przytulił i powiedział abyś usiadła, wskazując na stolik.

Smocza

Przytulił mnie... Przywitałam się z nim i usiadłam tam gdzie kazał. Matko, nadal mam ślinę we włosach! Szczęście, że już nie na twarzy...

Tyrek

Moordryd:
Smok wlecze się ślimaczym tępem. Prędzej do knajpy dotarłbyś pieszo niż tym stworzeniem. I nagle zaczęła pobjawiać się twoja alergia.

Smoczyca:
Zaczekamy teraz na Rosiela, a tymczasem zamówie coś dla nas Vell zawołał barmana i nagle skrzywił twarz kierując do niej ręke. Dotknął swojego czoła ścierając traszkową slinę. Skąd to się tu wzieło Zdziwiony traszkowym tworem popatruje to na ciebie, to na swoją rękę.

Moordziak

- Można tak szybciej?

Smocza

-Przepraszam! Bo jak tu już prawie byłam, to usłyszałam coś dziwnego i traszka się na mnie rzuciła! I mnie obśliniła... A nie mam chuseczek chyba... przepraszam... - mówię lekko spłoszona, a jednocześnie rozbawiona jego miną wpatrując się we własne kolana.

Tyrek

Moordryd:
Kierowca jakby na złość nagle przyśpieszył, a ty wydobywasz z sierbie rozdzierające kichnięcie.

Smoczyca:
Co chcesz zamówić? Vell niegustownie wyciera ślinę z ręki w krzesło.

Moordziak

Kicham... Naprawdę te smoki to są neipotrzebne. Roabctwo takie... ale przynajmniej nieźle się na nich zarabia. Kicham, z trudem - przy tkaiej prędkości - próbując wyjać krople z keiszni.

Smocza

- Zdam się na ciebie. - odpowiedziałam wybuchając śmiechem i zaczęłam szukać chusteczki, żeby wytrzeć kosmyk. (znajdę?)

Tyrek

Moordryd:
Zatrzymujecie się. Wyrzuca cię z kabiny prosto na kierowce, który chłodno mówi- Kasa...

Smoczyca:
Znalazłaś błogowsławioną chusteczkę. Nagle do stolika podchodzi barman podając wam wino. W takij knajpie jest dosyć drogie, ale cóż... zaraz przyjdzie jedzenie Vell uśmiecha się do ciebie.