Sesyjka nr. 2

Tyrek

Moordryd:
Jak sam mówiłeś-dróżką idziesz.

Smoczyca:
Ty i Vell widzicie Andora który okrył się własnym płaszczem. ja tam śpie! Vell dał ci swoją kurtkę. Masz, przykryj się. Odszedł na bok i oparł się o ściane.

Moordziak

Dróżką idę... Gwizdam sobie radośnie i wesoło, sielsko wręcz.

Smocza

- Dziękuję... - powiedziałam z wdzięcznością i założyłam ją. Od razu zrobiło mi się cieplej. Zdrową nogę przyciagnęłam do siebie i położyłam na niej głowę. Udawałam, że śpię, ale tak naprawdę przygądałam się Vellemu. Mam nadzieję, że jemu zimno nie będzie. Ale głupia jestem. Mogłam wziąć kurtkę od razu!

Tyrek

Moordryd:
Dochodzisz na klif, z którego na ziemię prowadzi prosta droga.

Smoczyca:
Vell nei wygląda jakby mu zimno było. Nawet na śpiącego nie wygląda. Z kolei ty taka jestes.

Moordziak

Idę tą porsta dróżką, wygrzebujac z kieszeni jakieś coś czekoaldowe.

Smocza

Ojeju... ale chce mi się spać... ostatkami sił próbuję nie zasnąć, ale jestem chyba zbyt obolała i zmęczona... opieram się wygodniej (w miarę możliwości) i zamykam oczy... nie chcę spać... nie...
Ostatkami sił staram się nie zasnąć...

Tyrek

Moordryd:
Jakieś coś czekoladowe jest pomiętolone, pogniecione i już się roztopiło. Jeśli lubisz czekoladową paćke to proszę bardzo! Jedz!

Smoczyca:
Zasnęłas- sprawa krótka. Na razie sobie śpisz.

Moordziak

- Yeech - jęk. Wyrzucam tą czekoaldową paciaję na ziemię. Nawet mi się nie chce spać. Zbyt duze stężenie cukru i kofeiny we krwi mi nie pozwala. (od Moordziaka: przytyk do "Martina Tajemncizego", ktoś widział ten odcinek? XD)

Tyrek

Widzisz jaką sylwetkę majaczącą w oddali. Ledwo, ale jednak widzisz.

Moordziak

Przystaję. Panika (?)
Z odmętów pamieci wygrzebuję jakąś naiwną historyjkę o widmach grasujacych na Pustkowiu Loany.
Piiiiiisk!

Tyrek

Moordryd:
Widzisz światło, które na ciebie pada. I do tego dziwne, zielonkawe.

Moordziak

Ooou...
Zastygam w bez ruchu. Po chwili rzucam się na kolana, z płaczliwym i baaardzo głośnym (jakieś 145 decybeli xD) jękiem: - Jestem chudy i kościsty nei żryj mnie!!!

Tyrek

Moordryd:
Coś idzie do ciebie powoli, jedynie spacerkiem.

Smoczyca:
Ciebie jak i Andora wyrywa ze snu pisk idący po całym kanionie. Okazało się, że Vell nawet nie próbował spać, bo ciągle stał w tej samej pozycji.

Moordziak

- Nie jedz mnieeeeee!!!! Proszę!!!! Udławisz się ościami!!!! - wrzeszczę nadal, przylegając płasko do ziemi.

Smocza

-Aaaaa! Co to?! - krzyknęłam i podniosłam się. Udało się... może jak sobie odpocznę to noga mi nie odpadnie... Podkuśtyknęłam do Vella i rozejrzałam się lękliwie naokoło.
- Co to mogło być?