Sesyjka nr. 2

Tyrek

Moordryd:
Jesteś ponownie ciągnięty. Widzisz już stal ulic Miasta Smoka.

Smoczyca:
Hydraga wpadła w jeszcze większą furie. Ryknęła i ugryzxła cię w nogę. I to do tego w tą zwichnięta. Obudziło to Andora, który wpadł w panikę, ale został cicho i w bezruchu, aby Hydraga nie zauważyła, że jest jeszcze ktoś inny.

Moordziak

- Ej no... kurtke se zepsułeś, wiesz?! I puśc mnie bo ciągniesz mnie po ulicy w Mieście.. Ale siara!...

Smocza

-AUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUA! - wrzasnęłam i zaczęłam płakać jeszcze bardziej niż po tym jak wyrwała mi włosy. Boże... ona mi jeszcze użarła tą nogę, co sobie zwichnęłam! Kątem oka zauwazyłam Andora jak się obudził, ale nic nie robi, by mi pomóc... och, ja wiem, ze on mnie nienawidzi... Wzięłam w panice głeboki wdech widząc krew ściakjącą po mojej nodze... matko... Hydraga się oblizała!... i krzyknęłam:
-VEEEEEEEEEEEEEEEEEEL!

Tyrek

Moordyrd:
Chłopak odwiązuję cię. Widzisz go teraz dokładnie. Troche wyższy od samego cierbie. W pasie wygląda w miare normalnie, w przecwiestwie do Ciecia Andora. Zamiast włosów ma tylko jeden wielki, czarny, poczochrany kołtun. W świetle latarni widzisz błyszczące bursztynowe oczy. To teraz na piechte do mojego domu... spory kawąłek stąd, więc przygotuj się na zmęczenie.

Smoczyca:
Hydraga rozwiera paszcze i już ma ci odgryźć głowę, kiedy nagle szare ostrze wbija się jej w podniebienie. Z bólu zamknęła paszczę, przez to dodatkowo ostrze przebiło jej rzuwchę. Kapie na ciebie krew zwierzęcia. Wszystko kwituje wiązka zielonkawego światła, którego najwyraźniej Hydraga nie lubi. Uciekła ona daleko w kanion. W świetle ukazuje ci się obraz Vella z wyciągniętą ręką, na której zapięty był tamten dziwny zegarek. Jesteś uratowana. A Andor poszedł sobie bezczelnie spać.

Moordziak

- Eeee.. ahaaa... do twojego domu? Ale: po co?! Nie do siedziby SO? - pytam podejrzliwie.

Smocza

- Boże... myślałam, że już po mnie... Dziekuję... - mówię słabo krzywiąc się z bólu. W miarę możliwości usiadłam i z obrzydzeniem spojrzałam na upaćkane krwią ubranie. - Bleeeeee... - to chore... jest mi niedobrze! Zaczęłam płakać wycierając twarz z krwi... chyba po raz pierwszy w życiu tak bardzo się bałam...

Tyrek

Moordyd:
A wolisz zamiast napić się ciepłej herbaty być od razu wrzuconym do starej stajni? Jak wolisz...

Smoczyca:
Vell podbiega do ciebie. Nic ci nie jest? Odcina urządzeniem czysty kawałek kurtki i zakręca go jak bandaż na krwawiacej nodze. Na razie musi wystarczyć. Później coś wykombinujemy.

Moordziak

- Nie! Ja... idę do siebie!!! No bo... ja naprawdę jestem beznadziejny i w ogóle...!!! - znów ugryzłem się w język boleśnie. Rzucam się w strone jakiegoś zaułka.

Smocza

- Szlag... ale boli... dzięki... on mi wcale nie pomógł, a widziałam, że się obudził! - powiedziałam krzywiąc się z bólu i celując oskarżycielsko palcem w Anora. - Aha... no i chyba będę żyła... - powiedziałam na koniec uśmiechając się słabo pomiędzy jednym a drugim szlochem.

Tyrek

Moordryd:
Oberwałeś w nogę zieloną blokadą i wywróciłes się. Chłopak wyjątkowo szybko reaguje. I wygląda na to, że niezkrepowany nie pobędziesz aż do jego domu. Zacyzna sie ciagnięcie.

Smoczyca:
Andor jakby natychmiastowo sie budzi. Ja ciągle spałem! Dopiero teraz się obudziłem. Poapatruje na twoją zakrwawioną nogę. Co ci się stało!? Wyjątkowo dobrze udaje wystraszonego.

Smocza

- Widziałam! Nie kłam! Widziałam jak się obudziłeś! Nie kiwnąłęś nawet palcem, żeby coś zrobić! Ona mogła mnie zabić! A potem ciebie, pomyslałeś o tym?! Ale nie, mną się przeciez nikt nie przejmuje! - i zaczęłam bardziej płakać. Na oślep przytuliłam się do ręki Velliego.

Moordziak

- Ale: DLACZEGO!?!!?!? Dlaczego, kur*wa ja?!!! Dlaczego nie oni?!!!! Dlaczego musisz porywać mnie, bucu?!!!! Kur*wa mać!!! A żeby cię...!!!! A tak tym razem zdemoluję wam mieszkanko, ze się nie pozbieracie!!!!!!!!!!!!!!! KUR*WA!!! - chyba się ludzie - nocne marki - nieco patrzą na nas.

Tyrek

Moordryd:
Szczególnie na ciebie... a poza tym mieszkanko wcześniej zdemolował nam twój dryblasty kolega, a nie ty...

Smoczyca:
Nie płacz już... ale czemu go oskarżasz... przecież on pewnie ciągle spał, mówi wiaroygodnie. lepiej weź leki na uspokojenie. Patrzysz na Andora, który przed chwilą robił puppy-eyes do Vella, a teraz szczerzy się do ciebie złośliwie.

Moordziak

- Skąd wiesz?! Wybiłem wam aż szybę!!! NO!!! A teraz zrobie wiecej!!! I puść mnie!!!!!!!! Przedstawienie robisz!!!!!!!! No i własnie trza było mojego dyrblastego kolegę złapać, a nei mnie!!!!!!!!!

Smocza

- Nie potrzebuję tabletek! - powiedziałam oburzona patrząc wściekle na Andora... ten idiota potrafi każdemu wciśnąć nawet największy kit! - To może mi powiesz, czemu spał, skoro ja się darłam jak nawiedzona? - zapytałam puszczając jego rękę. Matko, bez łaski... wierzy, temu bałwanowi... o jejku.. ale się przejmę... staram się przestać ryczeć.