Sesyjka nr. 2

Smocza

Obejrzałam się... jest tutaj coś... coś niewidzialnego, dam głowę. I najwyraźniej jest blisko mnie... matko, czy to są jacyś mechaniści, albo coś? Albo gorzej, jakieś zboczeńce?! Kto normalny włamuje się do domu samotnej dziewczyny?!
Odważnie jednak, chociaż serce podchodziło mi do gardła, zbliżyłam się w stronę z której doszło piknięcie...

Tyrek

Moordryd:
taka dziewczynka jak ty miałaby mieć kaca!? No ja to może... ale TY!?

Smoczyca:
Podchodzi tutaj... wyłącz! Pipnięcie się powatzarza i głos ustaje.

Fanael:
Grupa osób prowadzi cię do starej stajni i zamyka cię tam. No to brakuje jeszcze czterech. Wątpie aby Gabriel cokolwiek znalazł. Słyszysz tylko złowrogi chichot. Zauważyłeś iż kajdanki się wyłączyły.

Moordziak

- NIE JESTEM DZIEWCZYNą, PANIUSIU!!! - wydarłem się. - I KIM PANI - DO KUR*Y NęDZY - JEST?!!!

Smocza

Zatrzymałam się gwałtownie. Miałam rację. To BYŁ ktoś niewidzialny.
No pięknie. Z trudem powstrzymałam się, żeby nie krzyknąć. Za to zapytałam:
- Co, do jasnej cholery, robicie w moim domu?! Wynocha! Chyba, że chcecie oberwać... auć! - syknęłam nagle. Krew zaczęła mi znowu spływać z nogi. Podeszłam (a raczej podkuśtykałam) do szafki i cały czas patrząc w miejsce, z którego dochodziły głosu, zaczęłam szukać bandaża.

fanael

wprowadzili mnie do starej stajni dla smoków i zamknęli drzwi wyglądają na solidne więc na rym pał się nie da wyjść podsłuchałem jak gadają o reszcie i jakimś Gabrielu ale miesza z tym na szczęście wyłączyli mi kajdanki teraz mogę spróbować sie wydostać

Tyrek

Moordryd:
Ja jestem mamą Gabriela. Phi! A kim ty jesteś chłopczyku!? Kobieta łapie cie za rękę i ciągnie na dół, do kuchni. Tam siedzi sobie Gabriel i wali w ściane, na której sprayem wymalowana jest tarcza. Szklanki obijają się o nią. Synu!? Kto to jest! Gabriel bez słowa podnosi sie i wyszarupje cię z uścisku matki. T-O... J-E-S-T... Z-A-K-Ł-A-D-N-I-K... którego raczyłęm porwać! Gabriel tarmosi cię. Matka w tej chwili gapi się na was obydwu niezrozumiale.

Smoczyca:
Na razie znowu kompletna cisza. Słyszysz trzask balkonowych drzwi.

Fanael:
No to kombinuj.

Moordziak

- Jaki tam zakładnik?!!! - postanowiłem się zemścić za wleczenie mnie po mieście. - Nie kłam!!! ranisz mnie, Gabriel!!! jesteś okrutny! - zaczynam płakać.

Smocza

Oż... trzask? Podkuśtykałam na balkon i zaczęłam się rozglądać. Oż ku*wa... uciekli... to byli mechaniści? Siadam na łóżku i bandażuję sobie nogę. Potem ubrałam się z twardym postanowieniem odszukania Vellego. I tak miałam to zrobić... sen może poczekać. I tym razem zabrałam kurtkę.
Razem z Night wyszłyśmy z domu i zaczęłyśmy go szukać... hmm... najpierw go przeproszę, bo już całkiem na umyśle przytomna jestem, a potem poproszę go o pomoc. A jeśli to byli mechaniści? To on chyba powinien coś na ich temat wiedzieć. Ja nie pozwolę, żeby mi się włamywali! I to do tego jak ja jestem w łazience!
CHOLERA...

fanael

Hm.....Myśl kurde myśl muś być z tą jakieś wyjście nagle zobaczyłem okna na dachu gdybym mógł go dosięgnąć byłbym wolny tylko jest troche wysoko gdybym mógł na coś
wejść jakas skrzynka albo coś w tym rodzaju

Tyrek

Moordryd:
Gabriel zaciał się na chwile. Po chwili odpowiada jakgdyby tam,tego zdania nie wypowiedział:
- To jest mój przyjaciel mamo. Nie chciało mu się wracać nocą do domu to go przenocowałem u nas. A przecież gościu trzeba szanować. Więc dałem mu twoją sypialnię.
- Mam cię dość synu! Kobieta szybko wchodzi na górę.

Wolisz pokój ojca?

Smoczyca:
Stoisz przed domem zbierając się do jazdy.

Fanael:
Za kratą w stajni sto mnóstwo skrzynek. Ale krata jest zaryglowana i dosyć masywna. Za to masz przy sobie swój młot. Zapomnieli ci go zabrać.

Smocza

Już, już mam wściąść na Night i odjechać, gdy nagle mnie oświeciło. Mogę godznami szukać Vella. hmm... wyciagam VIDD-screen i piszę:
"Vell, na początku przepraszam. Ale mam kłopoty... było u mnie w domu chyba dwóch mechanistów... i nie wiem, co mam zrobić. Boję się... możesz do mnie przyjechać?"

Moordziak

*zonk* - Eeee... i nic nie powiesz? Nie... nie rąbniesz mnie? Hy hy

fanael

Rozglądam się uważnie w końcu zobaczyłem kilka skrzynek za kratą podszedłem do niej szarpnąłem zamknięte jak zwykle na szczęście ma klucz biorę swój młot i wale w końcu krata jest otwarta wziąłem dwie skrzynki położyłem na podłodze w końcu mogę dosięgnąć okna

Tyrek

Moordryd:
A niby czemu? Dlatego, że moja matka jest porąbana? W sumei to już czwarta nad ranem więc nie ma co spać. Chcesz kawy?

Smoczyca:
Zaraz otrzymujesz odpowiedź:
Neizis... Skoro chcesz się spotkać, to jest na to jedyne możliwe miejsce. Pustkowie Loany. Spotkajmy się pod klifem, który prowadzi do przejścia do miasta. Właśnie od strony tego przejścia. Zaraz tam będę.

Fanael:
Krata ustąpiła. Ale chyba wszystko usłyszeli członkowie SO. Szłyszysz krzyki. On ma młot!? Złapać go! Musisz jak najszypciej dostać się do okna i wyjść na dach. I pamiętaj, o tym, że to ja decyduje czy krata ustąpia i czy okno jest. Na przyszłośc zapamietaj, bo zrobie na odwrót i ci świnie podłoże.

Moordziak

- Chcę... - powiedziałem niepewnie. - A skoro jestesmy j u ż przyjaciółmi, to... mogę się do ciebie wprowadzić? - zasmiałem się nerwowo.