Sesyjka nr. 2

Smocza

Ha! Sięgnęłam! No i próbuję otworzyć. Widzę niebo... chyba... zaraz, co to takie niebieskie? Niebo, czy jakiś dach?
Wyglądam równocześnie majstrując przy zamku. Oby mi się tylko przywidziało.

fanael

Brawo Dziewczyno no teraz leci otwórz na drzwi żebyś mogli stąd iści każdy w swoją stronę

Moordziak

Kicham dalej.
Krople zostały w nowym "pokoju".
Super.

Tyrek

Moordryd:
Zatrzymaliście się. Gabriel ściągnął cię z siodła i targa po ziemi. Podchodzi do tajemniczego zbiorowiska wokół stajni. Mam zakładnika... wsadzić go tam Nawet nie czekając na odpowiedź, otwiera zamek stajni i wrzuca cię tam. Widzisz, Fanaela i Vella, którzy patrzą się na okno w dachu.

Smoczyca:
Masz problem. Dziewczyna weszła na dach! Zapomniałaś, że stajnia jest otoczona zewsząd? Oberwałaś w twarz zieloną blokadą.

Fanael:
Słyszysz tylko jęk dziewczyny. Chyba czym oberwała. przecież stajnia była obstawiona. Dodatkowo do waszego wesołego grona trafił Rosiel.

Moordziak

- Gabriel, ty wredoto!!! - krzyczę kichając i łapiąc się za pręty.

Smocza

-Aua! - szlag, ja zamierzałam tylko wyjrzeć, a oni mnie już zauważyli. Boli jak jasna cholera... w twarz... ojoj... chyba mi krew z nosa leci... zatoczyłam się i wpadłam spowrotem przez okno.
(Pofatyguje się ktoś i mnie złapie, czy mam klapnąć na ziemię ?)

fanael

Słysząc że coś się stało krzyknąłem a ty może byś się ruszył powiedziałem do typa który przybył z Neizis ona może teraz ma poważne kłopoty więc wstawaj kiedy na gle przez drzwi wleciał Rosiel

Tyrek

Moordryd:
Siedzisz sobie w stajni, a przez okno w dachu wlatuje do pomieszczenia Neizis.

Smoczyca:
Na razie lecisz.

Fanael:
Widzisz lecąca Neizis. Chyba cała sprawa ucieczki jest praktycznie zawalona. Stajnia jest otoczona.

Smocza

No to lecę.
Ciekawe, czy KTOKOLWIEK mnie złapie.
Oczywiście drę się:
- AAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!

Moordziak

- W ogóle to ludzie są bez kultury! I świat też! Chłopczycami pada! Kur*a mać!!! Zdrada mnie boli!!! Ludzie!

fanael

dobra plan sie nie powiódł jeszcze jakiś pomysł a może ty coś wymyśliłeś odzywam się do nieznajomego

Tyrek

Moordryd:
Vell tylko lekko chcichocze. Fanael wcale nie zwraca na ciebie uwagi.

Smoczyca:
W przepiękny (i bolesny) psosób, walisz o ziemię.

Fanael:
Cłopczyca lutnęła o ziemię. Nieznajomy jedynie wzruszył ramionami. Dla mnie to jest już po nas...

Moordziak

- Ej tam po nas! Jestem za młody, zeby umierać więc się nie dam. - Piękne kichnięcie, znów łapię się za kraty i wrzeszczę: - Gabriel!!! JAK MOGłEś MI TO ZROBIć!??!?!?! JA NIE CHCę SIEDZIEć TU.... Z... Z NIMI! - ostatnie słowa wyrzuciłem z siebie jakby były czymś obrzydliwym.

Smocza

No... ja wiedziałam, że nikt mnie nie złapie. Bo niby po, co?!
Aua... boli... lezę na plecach...
- Nie mogę się ruszyć... - jęknęłam, bo to była prawda. Walnęłam tak mocno, i to w dodatku na plecy. Mam nadzieję, że za chwilę mi się uda wstać. Szybko oddycham, mam takie uczucie, jakby płuca mi się skurczyły, albo wgięły...
- Duu... du...szę... się..eee...- wystękałam ze łzami w oczach nie mogąc złapać oddechu.

fanael

to mnie pocieszyłeś dobra według naszego nieznajomego mamy przesrane więc mówię że powinniśmy to zrobić po mojemu czyli spuści im manto to co że maja przewagę