Tyrkowa Sesja Number 3

Moordziak

- Dzięki. To nic poważnego, taki bubel - zaśmiałem się i pocałowałem go. Znów sę będą gapić... czy nie?!

Smocza

- Dobrze... - odpowiedziałam i zamknełam oczy oddychając głęboko. Położyłam się na plecy. Wzięłam kilka takich oddechów i usiadłam na powrót sztywno obok Reveeta. - Już dobrze. - powiedziałam zgodnie z prawdą.

Tyrek

Moordziaczek:
Tym razem się nie gapią.

Smocza:
Reevet pomógł ci wstać bo idziecie już dalej.

Sciemniło się prawie całkowicie i sygnał zmienił się na ten przytłumiony. Tej nocy nie pośpicie.

Smocza

Idę powłócząc nogami. Ech... to się robi potworne! Boję się.
I dzisiaj sobie nie pospię... tak samo jak wczoraj, ale to było przez Reveeta.

Moordziak

Znów założyłem okualry na podczerwień, wlekąc się za Nisrochem. Wydaje mi się, że taka dużą grupą robimy za dużo hałasu. Hmm... Chętnie gdzieś sam bym się wybrał.

Tyrek

Kule (już 4) Święcą intensywnym światłem. Są blisko.
Musimy wyznaczyć grupę, która razem zbada kule. Pójdę ja i kto jeszcze? Reevet nagle się zatrzymuje. Zgłasza się dwóch z waszej pierwotnej grupy i jeszcze jedna osoba z drugiej.

Moordziak

- Ja chcę! - powiedziałem. - I się tak nie rządź!

Smocza

- Ja chyba zostanę... - mruknęłam cicho.

Tyrek

Moordziaczek:
Nisroch także się zgłasza. To idzicie. Możecie rozbić obóz. Reevrt rzuca na odchodnym. Najgorsze, jak do tego obozu już nigdy nie wrócimy... Wzdycha.

Smocza:
Mechaniści biorą się do roboty i rozbijają namioty. Nisroch, Hektor, Reevet i jeszcze trzech innych Mechanistów poszło może nawet po śmierć.

Moordziak

- Nie kracz, ćwoku! Jak umrę to bedzie towja wina! Nie kracze się! - warknąłem do Reveeta.

Smocza

Westchnęłam zrezygnowana i zaczęłam bawić się moim znikaczem. Użyłam jakk-gear i mając nadzieję, że go wreszcie naprawię (durny Rufus! zmiażdżyć mi znikacz!) siedzę na uboczu.
Ej, ale Hektor i Nisroch mnie tu zostawili! Poszli sobie... boje się. Reveet też polazł. A ja zostałam z mechanistami, których praktycznie nie znam.

Tyrek

Moordziaczek:
Kule pobzykują złowrogo kiedy od nich doszliście. Są dosyć sporych rozmiarów. W sordkach latają jakies obłoczki.

Smocza:
jeden z Mechanistów rozłożył przy tobie namiot. Ten jest dla ciebie. mas śpiwór. Rzucił ci pod nogi fioletowy śpiwór.

Moordziak

- Co to, kur*a jes? (o_O)

Smocza

- Dziękuję. - mruknęłam. Ale coś mi mówi, że nie powinnam tu zostawać. Może lepiej pobiec za tamtymi? Ale za bardzo się boję.
Wzięłam śpiwór i weszłam do namiotu.
Boję się spać w tym otoczeniu.
Kurde, wyszłam po jakiejś chwili i stanęłam zastanawiając się, co zrobić.
BOJĘ SIĘ!!!

Tyrek

Moordziaczek:
Coś niespodziewanie urwało jedemu z was nogę. Potem przebiło go. Wszystko w ułamku sekundy. Co... się... ze mną... dzieje? Umieram? Arghhh... Chłopak pada na zimię. Transmisja przerwywa się. Wychodzi z niego taki obłoczek, jak jest w kulach i podlatuje do swoich przyjaciółek. Wokół niego zaczyna krążyc energia, która tworzy pole w kształcie kuli. Nie wiem... co to jest... Reevet przełyka ślinę. Transmicja powraca.

SMocza:
Transimisja się przerwała. Po chwili wróciła. To już kiedyś się powatzarzało... i zawsze przynosiło ten sam efekt.