Tyrkowa Sesja Number 3

Smocza

- Choroba... - mruknęłam i podałam Hektorowi bandaż. - Masz... czy ja mam to zrobić? - zapytałam. Zignorowałam ten straszny opis.
Odsunęłam się na bezpieczną odległość.

Tyrek

Moordziaczek:
Przymknij się cieniasie. Chcesz zobaczyć co ja umiem? Nisroch owinął się odrobiną bandaża, który już przesiąknął krwią.

Smocza:
Sam to zrobie... Nisroch złapał za bandaż i zaczął sobie go owijać na torsie. Niestety sporo brakuje.

Smocza

- Brakuje... cholera... nie mamy czegoś, co by można użyć jako zastępczego bandaża? - bąknęłam i zaczęłam przeszukwiać mój namiot.

Moordziak

Rzuciłem im rolką bandaża wygrzebaną z kieszeni.
- Guzik mnie obchodzi, to co umiesz! Będziesz się teraz chwalił, tak?

Tyrek

Moordziaczek:
A się pochwale! Bo lubie! Steve włącza coś w swoim zegarku i wszystkie sprzety elektroniczne w okół bzyczą i padają. Po chwili się włączają. Moge to zrobic na dłuzej. Nisroch owinął się w bandaż i założył kombinezon.

Smocza:
Nisroch doprowadził się do pożadku. Dobra... zbierami się zaraz Stev westchnął.

Smocza

Stanęłam pod jakąś skałą i zlękniona zaczęłam wodzić wzrokiem po ich twarzach. Ech, tacy popisujący się faceci to nuda.
Spróbowałam uruchomić znikacz i stać się niewidzialna, chociażby po to, żeby sprawdzić, czy naprawiłam tą zabawkę.
(MG...?)

Moordziak

- Ale mi wielkie coś... - powiedziałem znudzony.

Tyrek

Moordziaczek:
Przymknij się tchórzu mały. Wiesz co? Spadam se do domu bo nie ręcze za siebie!

Smocza:
Zrobiłaś się niewidzialna. Ale zegarek jest rozładowany i po chwili się pojawiasz.

Swiatło przemyka po skale. To nie jest na pewno dobry znak.

Moordziak

- To se idź, jej! A i miał nikt nie uciekać!

Smocza

Przynajmniej działa. Ech...
Ej... co to za światełko...? Chyba się boję. Czuję jak dygoczą mi kolana.
-Ja nie uciekam... a właściwie tto... c...co rro..bb..imy? - zapytałam drżąc z przerażenia, z zimna może też.

Tyrek

Grupa:
Niewidzialne ostrze rozwala peleryne Steva, który pada na ziemie. Jesteście pewni, iż To Coś wróciło.

Smocza

Na oślep zaczęłam się cofać do tyłu. Ja się nawet boję krzyknąć.
Czy przykucnięcie i schowanie głowy między kolanami to dobry pomysł? Chyba nie bardzo...

Moordziak

- Miał pecha. skwitowałem z kwaśnym uśmiechem.

Tyrek

Słychać brzęczenie ostrza o ziemie. Sunie w kierunku Hektora, przemykają pomiędzy nogami rozwala ci nogawkę kostiumu. Światło krąży po skałach wokół was.

Moordziak

- To było... zboczone! - wrzasnąłem.